شما هم مثل من، مثل او ، و مثل همه قبول دارید که ،

بیشترین کلماتی که در سخنان امروز مردم به گوش می رسد؛ کلمه ی

من است؟

همه از « نیم من » خود «منی »ساخته ؛ و در ترازوی فخر فروشان

خروارخروار ادعا می کنند....

حدودا سی سال قبل از استادی بزرگ شنیدم که می فرمود:

برخی از افراد از خود بتی تراشیده اند و مدام برخود سجده می کنند،

حقیقت سجده را به لجن شرک آلوده کرده اند؛

انگار خدایی جز خود نمی شناسند و معبودی جز خود ندارند.

کارهایشان را کرده اند؛

مدام در فعالیتهای خود ، با هرکه روبه رو می شوند؛

او را به خود دعوت می کنند .

از فضیلتهای خویشتن می گویند؛ و محاسن خود را تابلو می کنند؛

دوست دارند فقط از خود بگویند؛ و دیگران را به عبادت ؛

و ستایش خود دعوت کنند.

راستش را بخواهید بعضی از افراد آنچنان

غرق در خود پرستی شده اند که غیر از خود خدایی نمی بیینند؛

فقط دنبال فرد قابلی هستند که او را به عنوان پیامبر مبعوث کنند ؛

تا مردم را به پرستش خود دعوت کنند

البته تا آن فرد را هم پیدا نکنند دست از خود نمی کشند؛

خود آستین بت پرستی بالا می زنند و زمینه خدایی خود را فراهم می کنند.

آری!

سی سال قبل استادم می فرمود:

مواظب باشید مصداق این آیه شریفه نشوید که خدای متعال فرمود:

أَ فَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ‏ هَواهُ وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلى‏ عِلْمٍ

وَ خَتَمَ عَلى‏ سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَلى‏ بَصَرِهِ غِشاوَةً

فَمَنْ یَهْدیهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ أَ فَلا تَذَکَّرُونَ

آیا دیدى کسى را که معبود خود را هواى نفس خویش قرار داده

و خداوند او را با آگاهى گمراه ساخته

و بر گوش و قلبش مُهر زده و بر چشمش پرده‏اى افکنده است؟!

با این حال چه کسى مى‏تواند

غیر از خدا او را هدایت کند؟! آیا متذکّر نمى‏شوید؟!