تو را در آیینه خیالم کوچک یافتم، به درگاه با عظمتت عذر خواهم

تو از خورشید بلندتری و از شب مهربانتر

تو مهری ، تو ماهی تو قمری،

تو عشقی تو امیدی تو معنای حقانیت قرآنی

احسن القصص کربلا داستان توست؛

داستان ادب تو؛

داستان عشق تو؛

داستان ایثار تو!

با ننوشیدنت کربلا سیراب شد و آب معنا یافت!

همینکه دستان مشکل گشایت در آب فرات فرو رفت،؛

 و آب به لب های خشکیده ات نرسید، عطش کربلا از یاد رفت؛

عطش از هرم محبت تو آب شد؛

 راستش را بخواهی

با یاد ادب تو عطش از یاد کودکا ن هم رفت؛

آب در زیر آفتاب ادب تبخیر شد، و چون اشک یتیم دانه دانه چکید!

تنها داغ رفتنت برای حل معمای ماندنت کافی است؛

تو می ماندی که ماندنت معمای لا ینحل روزگار ارادت و عشق می شد!

و با رفتنت تفسیر کتاب محبت، ادب و ایثار ، عشق و امید شیرازه شد.

و قلم در دریای مقام تو سر شکست و از این نرقصیدن خجالت کشید؛

سر شکست و دل داد، دوید و از جا ماند.