از نظر فکری و معنوی ذوقها فرق دارند یکی ذوق ادبی دارد ،

یکی ذوق فلسفی و دیگری ذوق تاریخی ..

انسان بر اثر علل و عوامل تربیتی ذوق و سلیقه خاصی پیدا می کند .

 در مسائل اجتماعی آنجه مهم است این است که تمام مردم

دارای یک ذوق اجتماعی باشند و آن ذوق و سلیقه صحیح باشد.

یعنی ذوق جامعه هدف واحد صحیحی را انتخاب کرده باشد و راه

رسیدن به آن هدف واحد را نیز یک جور تشخیص دهد و آ ن طرز هم صحیح باشد

هر کسی نظری می دهد، شما اگر برنامه دعای ندبه تلویزویون را دقت می کردید

 هر کدام از سخنرانان محترم دعای ندبه یک راه حل پیشنهاد می دادند ، در عین حالی

که همه درست بود ، اما یک هماهنگی واحد برای ایجاد یک ذوق واحد تولید نشد، 

اگر هماهنگی میان گفتارها و ایجاد ذائقه ها صورت نگیرد

 بطور قطع این ذائقه ها در تعارض قرار می گیرند و خلاصه می شود آنچه نباید بشود.

اگر بپذیریم که گناهان هیج ارتباطی با مسئله ظهور ندارد ،

 حداقل ارتباط این عمل با امام علیه السلام این است که دل نازک و پر از محبت

 حضرت به درد می آید و این هما ن مضمونی است که در روایات زیادی آمده است.

اگر جامعه ما ذائقه هایشان نسبت به گناه به یک ذائقه موافق گناه

 درست نمیشد قطعا سفره مفاسد برچیده می شد.

قطعا ذائقه ای که یک عمر به شیرینی  عادت کرده  بخواهد عوض شود

 بطور مسلم نیازمند یک فرصت مفصل است ، و قطعا با یک یا دو جلسه که ممکن نیست.

ولی بالاخره باید از یک جا شروع کرد، باید شروع کرد. و نباید دست روی دست گذاشت.

در مورد طعم گناه، باید گفت: گرچه اصل گناه ممکن است یک شیرینی

هم داشته باشد ، اما هر شیرینی که قابل خوردن نیست، اگر نیم کیلو عسل 

 آغشته به مقداری زهر باشد این قابل خوردن است؟،

اما در مورد ما: ما باید بدانیم که ریشه تمام گناهان

 سه عامل مهم است:

 عامل اول نیاز، عامل دوم غفلت ؛ عامل سوم جهل.