شنیده ام دنیا دریاست؛

ساحل ورودی دارد و بندرگاه خروجی؛

روزی می آیی و ساعتی خواهی رفت؛

و در این میان از ورود و خروج هر کسی در دریایی مواج

قرار دارد.

طبیعی است که اگر دنیا دریا باشد که هست ؛ هر کسی نمی تواند

خود از ساحل تولد تا ساحل مرگ را شنا کند

مگر دست و بال ما چقدر قدرت دارد؟

نه ما که حتی پیامبران الهی نیز خود قدرت شنای در این دنیای عجیب را نداشتند

مامور بودند تا بر کشتی سوار شوند و از ورود تا خروج را با خیال راحت

بپیمایند

مگر نوح سلام الله علیه نبود که با کشتی اش با ناخدایی دیگر هدایت شد تا

به ساحل نشست

کشتی نجات سیدالشهداء علیه السلام را می گویم

نوح و همه پیامبران جز با توسل به این انوار مقدس نجات نیافتند و از

ساحل ورود تا برزخ را طی نکردند

و لذا فرمود مثل اهل بیت من مثل کشتی نوح است کسی که بر آن

نشست نجات یافت و گرنه غرق شد

و حسین سفینه النجاتی است که به دنبال غریق می گردد تا او را نجات دهد

که ان الحسین مصباح هاد و سفینه نجاه