سوخت دلم آتش تو جانم داد

بیشتر مردم نگاهشان به ائمه طاهرین علیهم السلام یک نگاه عارفانه نیست ، آنان خیال می کنند وجود مقدس اهل بیت علیهم السلام تنها

یک رهبران دینی هستند که در مقام و جایگاه مانند یک عالم ربانی به دنبال ادای وظیفه اند.

در حالی که اینگونه نیست ، کسانی هستند که تمام هستی وجود و بود خود را مدیون آن بزرگوارن است ، چرا که بدون عنایت و لطف خدای

متعال که از راه و کانال آن بزرگوران به موجودات می رسد امکان رسیدن به فیض وجود را نخواهند داشت.

خواننده عزیز برای آگاهی بیشتر در این باره می تواند به کتاب مفاتیح الجنان – زیارت جامعه کبیره مراجعه کرده و لا اقل ترجمه آن را یک بار با

دقت مطالعه نماید. در این زیارت الهی که از زبان امام هادی علیه السلام انشا شده است به گوشه ای از عظمت معصومین علیهم السلام ا

اشاره شده است.

در این زیارت، آن بزرگوران واسطه فیض میان انسان و خدای متعال معرفی شده اند ، و بهره مندی انسان از فیوضات الهی بدون ارتباط و اتصال

با آن بزرگواران امکان نخواهد داشت.

عالم همه مهمان

  ائمه طاهرین علیهم السلام مالک عالمند و این ملکیت از طریق خدای متعال به آنان وا گذار شده است ، بنابرا ین تمام مالکیت های عالم

اعتباری محض است.

در روایتی نقل شده است که فردی به نام « مسمع» خدمت امام صادق علیه السلام شرفیاب شد و ضمن احترام عرض کرد : شغل من

ماهیگیری و غواصی است ، در آمد شغلی من در سال قبل

400 هزار درهم بوده است ، اینک 80 هزار درهم آن را که خمس مال من است را آورده ام تا به شما تقدیم نمایم.

حضرت به مسمع فرمود: آیا فکر می کنی ما فقط مالک این مقدار از سرمایه توایم ؟ عرض کرد: آقا جان ! یعنی می فرمایید باقی مانده سرمایه

ام را نیز بیاورم؟ حضرت فرمود نه فقط فراموش نکن که زمین و آن چه در اوست از آن ماست.

حوزه مالکیت اهل بیت علیهم السلام فقط در دنیا منحصر نمی شود ، و در روایات زیادی وجود مقدس اهل بیت علیهم السلام بعنوان یکه تازان

صحرای محشر و قیامت نیز معرفی شده اند.

نکته مهم

ملاک ارتباط با اهل بیت علیهم السلام هرگز نباید امور مادی ، اعم از رسیدن به حاجات دنیوی باشد.

این نکته را به این جهت تاکید می کنیم که هستند کسانی که تنها هنگام بروز مشکلات و درد های لاعلاج به یاد آن بزرگواران می افتند.

تو گویی خدای متعال این چهارده نور متعالی را فقط برای همین کار فرستاده که نردبانی باشند تا گروهی از آن بگذرند و دنیای خود را تحصیل نمایند.

در حرم حضرت رضا علیه السلام بودم ، مردی که در جمع زائران کاروان زیارتی ما بود به من گفت: همسرم تصمیم گرفته هرگز وارد حرم 

نشود!!! گفتم: چرا؟؟ گفت: ما 18 سال است که ازدواج کرده ایم و هنوز بنا به هر دلیلی صاحب اولاد و فرزند نشده ایم ، همسرم در سفر

گذشته که به مشهد آمده بودیم با امام علیه السلام شرط کرده بود که اگر تا سال آینده اجاق زندگیم با فرزندی روشن نشد دیگر به زیارتت نمی آیم.....

در جوابش عرض کردم: شما امامی را قبول داری که در خدمتتان باشد، بنابر این اگر صلاح نبود که حاجت مادی شماد بر آورده شود شما آن امام

را قبول ندارید...... معلوم می شود در امام شناسی ضعیف هستید باید بدانید که قرآن می فرماید: انسان دوست دارد حاجاتش بر آورده شود ا

اما چون به ضرر اوست ما دعاهایش را مستجاب نمیکنیم :

                    عسی ان تحبوا شیئا و هو شر لکم و عسی ان تکرهوا شیئا و هو خیرلکم                                                  

چقدر زشت است که فردی به امام خود بگوید من در صورتی شما را قبول دارم که حاجت مرا بدهید ، این فرد در واقع این نکته رابا کمال وقاحت

بیان می کند که : من در صورتی شما را قبول دارم که شما در بست در خدمت من باشید....

انسان دارای دو حیات و دو زندگی است.

 بیشتر مردم حیات و زندگی را در حرکت قلب ، مغز و منظم بودن فشار خون و .... می دانند ، اما در نگاه قرآن و ائمه طاهرین علیهم السلام این

حیات و زندگی ، حیات و زندگی واقعی نیست.

در نگاه قرآن و دین حیات واقعی انسان حیات روحی اوست ، چرا که شرافت انسان در این عالم به همان بعد روحی اوست.

 امیر مومنان علیه السلام در نهج البلاغه تعبیر زیبایی دارند، ایشان می فرمایند: هستند کسانی که در ظاهر از جسم سالمی برخوردارند و

حرکت قلب و مغز و قوای جسمی آنان دقیق و منظم است ، اما اینان مردگان زنده نمایند.

بنابر این در نگاه وجود مقدس حضرت علی علیه السلام زندگی و حیات انسان فراتر از امور مادی انسان است.

با توجه به نکته فوق ، در نگاه قرآن ، تنها راه رسیدن به این حیات حقیقی برقرار کردن ارتباط میان خود و رسول خدا است ، خدای متعل در

قرآن آشکارا بیان کرده است که :

                                                      یا ایهاالذین آمنوا استجیبوا لله و للرسول اذا دعاکم لما یحییکم

      «ای کسانی که ایمان آورده اید هر گاه خدا و رسولش شما را خوانند دعوتشان را اجابت کنید تا زنده شوید»

بدون شک کسانی که ارتباطی با خدا و قرآن و اهل بیت علیهم السلام ندارند بطور قطع از حیات واقعی بی بهره اند، اینان چند صباحی را در

این دنیا مانند حیوانات می چرند و خلاصه به تعبیر قرآن مشغول خوشگذرانی می شوند و سرانجام در حالی که بهره ای از زندگی و حیات

واقعی نبرده اند سرازیر قبر می شوند و بعد از مرگ متوجه می شوند و از این خواب غفلت بیدار می شوند.