همانگونه که پرورش جسم مورد تایید و تاکید ،

دین مبین اسلام است،

روح پرورش یافته نیز مورد محبت فوق العاده دین است.

بزرگان دین ما ، و رهبران معصوم ما از کسانی که دارای روحی

ضعیف، هستند به شدت مذمت می کنند؛

اساسا ترس و بزدلی مورد تایید دین نیست.

چطور شما از یک انسان ضعیف و ترسو متنفرید،

دین مبین اسلام هم به کسانی که از نظر معنوی

و روحی، ضعیف هستند محبتی ندارد.

نکته مهم این است که ، برای پرورش جسم

ورزش مورد توصیه و نسخه مربیان است،

ورزش جسم، بدن را ورزیده می کند،

و از نظر مادی هم انسان نیازمند، پرورش روح است.

با ورزش روح می توان از روحی بلند و قوی برخوردار بود

ورز ش روح ، ورع و تقواست.

جوانی که در برابر گناه خویشتن داری می کند، در حقیقت

روح را می ورزد و او را پرورش می دهد....

ادامه دارد....

مربیان  انواع رشته های ورزشی

برای تمرین تیم ، بدنسازی را انتخاب می کنند؛

هر تیمی بدن سازی دارد

نکته مهم دیگر این است که هیچ مربی از

ورزشکار ضعیف و ترسو استفاده نمی کند

در ورزشهای گروهی هر کدام از یاران تیم باید

به اندازه پستی که به او سپرده می شود،ورزیده

و قوی باشد و گرنه ضربه ضعف او ، به کل تیم خواهد بود؛

انسان اگر از نظر روحی نیز پرورش نباید به طور قطع

خساراتی را به بار خواهد آورد.

بنابراین هر کسی باید برای پیروز شدن در میدان زندگی

از روحی ورزیده و باطنی قوی برخوردار باشد.

رهبران دینی و خدای متعال ،هرگزاز انسان ترسوی بزدل

ضعیف تعریف نمی کند، بزرگان دین و خدای متعال دوست دارند

هر انسانی قوی و شجاع باشد؛

برای رسیدن به ورزیدگی روحی ورزش روح توصیه شده است؛

یکی از توصیه های مهم دین برای پرورش روح ،تقوا و ورع را توصیه

می نمایند؛

یعنی:

روح یک جوان هنگام به خرج دادن ورع و تقوا می تواند؛

پرورش یابد، و با خویشتن داری از لذائد آلوده خود را به قدری قوی

کند که خود را در جمع قدرتمندان عالم قرار دهد....

ادامه دارد....