پاکی و عفت به معنای فرار کردن از معرض گناه است؟

 نه؛

پاکی به معنای شکستن ابزار گناه نبوده

 و اگر کسی اینگونه به آن رسید؛ ارزش چندانی ندارد.

 تقوا وقتی ارزش دارد

که اگر انسان در معرض گناه قرار گرفت نیرویی را در خود

 رشد داده باشد که بوسیله آن نیرو خود را حفظ نماید.

حال این سوال مطرح می شود که کدام نیروست که انسان را در برابر گناهان

حفظ کند؟ و انسان باید مسلح به کدام سلاح شود که او را از انجام معصیت باز دارد؟

پاسخ این سوال را با توجه به سخنان معصومان علیهم السلام

در حد توان مورد بررسی قرار خواهیم داد.

شما خواننده گرامی نیز می توانید نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

یکی از ارزشمند ترین نیروهایی که آدمی را به پاکی می کشاند

نیروی ارزشمند حیا است.

 حیا که همان خجالت کشیدن استانسان را به گونه ای

بار می آورد که اگر در معرض گناه هم قرار گرفت باز حفظ شود.

نیروی حیا نیروی فوق العاده ای است که اثر آن از هزاران سلاح

گرم و سرد بیشتر است ،

همانگونه که بی حیایی نیروی زیادی دارد به گونه ای که اگر جامعه ای بی حیا شد

 و لباس زیبا و دلربای آن از پیگر جامعه باز شد ، جامعه را به لجن زاری

تبدیل می کند که جز گنه کاران حرفه ای نمی توانند از آن بهره بگیرند.

انسانیت انسان و جامعه مدرن به این است که لباس حیا را به تن نماید و

 گرنه هرگز سرعت گیری مقابل جنایات و مفاسد نخواهد داشت.

در روایات اسلامی رابطه حیا و ایمان مانند دو رکن اساسی

برای انسانیت انسان معرفی شده است.