زنان و دختران؛

 ریحانه اند؛ از بلورند، بلوری که طاقت خیانت یک نگاه را هم ندارند!

باید معشوق باشند، محبوب باشند که هویتشان به همین است.

از بلور انتظار چه طاقت و چه استقامتی است؟ با خشم بلاها یا طوفان

رنجها چنان می شکنند که هرگز قابل ترمیم نیست. 

اصلا روحیات و خلق و خویشان

 به گونه ای  است   که هرگز کسی از آنان توقع کار مردانه را ندارد.

  به همین خاطر است که دین، جهاد را بر زنان واجب

  نکرده است.

   امیرمومنان علیه السلام در نهج البلاغه می فرماید:

 زن مانند ریحانه است و مانند گل است نه قهرمان.

   زنان مانند گلند و گل هرگز طاقت مواجه شد

 با ناملایمات را ندارد، نه طاقت گردباد و طوفان دارد و نه طاقت

 خشم بلاها ؛

 در طول تاریخ به تعداد انگشتان دست بودند زنانی که در برابر این

حوادث ایستادگی کردند و گل وجودشان پژمرده نشد؛

و اینک تاریخ کربلا و استقامت شیر زنی به نام زینب که درود خدا بر او باد

انسان را مات و متحیر انگشت بدهان می نماید.

راستی این چه استقامتی بود او را زینت دیده بود که در کوره بلای عظیم

عاشورا خوش درخشید و ندای مارایت الا جمیلا یش برتارک تاریخش درخشید

ما از عظمتش چیزی نیافتیم و از بزرگیش خوشه ای نچیدیم

تنها باید بگوییم تو نشناخت جز حسین علیه السلام و حسین را نشناخت

جز تو.....