دلم در گیر و دار با تو بودن یا قهر کردن به زنجیر کشیده شده است؛

خیال ، مرا به بند سوء ظن کشانده و تازیانه بدبینی ام می زند؛

تازیانه های سلوکم، گرده وجدانم، و این همه تنهایی!

فکر می کنم تو هم از من بریده ای؛

ولی اگر بریده ای چرا دلبری می کنی؟

ناز به سبک عروس؟ آنهم از شما؟ از تو؟

ژشست رقص و تیپ کرشمه برای تو چقدر زشت است، چقدر قبیح است؟

این رسم مردان و بزرگان و بزرگ زادگان نیست؛

نازتان حرف از شکایتتان دارد؟

 حکم آنچه تو فرمایی !! امر آنچه تو بنمایی؛

بیشتر از این دلم را نسوزانید؛ نمک به روی زخمم نپاشید.

جانم را به لب نرسانید، خلاصم کنید، نجاتم دهید.

اشکم را نگیرید، قلمم را نشکنید، صحنه سفید قلبم را با ضربه مهر رد خود سیاه نکنید!

نه یار و همراهی، نه سوز و سودایی؛

هرآنچه گفته شود، همان شود که تو می خواهی؛

مرا به گلایه کردن و نالیدن چه؟

مرا به اعتراض و به بهانه جویی چه؟

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن      منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن