ماه سخن ،  و سخن ماه موعظه و منبر است؛

بسیاری از طلاب جوان برای امر مقدس تبلیغ را دریافته و فرصت عظیم آن را درک کرده اند

مهر نوکری و سمت هدایت و تبلیغشان به امضاء حضرت صاحب عجل الله رسیده و اکنون عاشقانه

در این میدان مقدس به اسلحه سخن می رزمند.

در این میان توجه به اموری در بهتر برگزار شدن مراسم و سخنرانی ها لازم و ضروری است.

زیبا سخن گفتن و سخن زیبا گفتن دو مسیر متفاوت و جداگانه ای است که هر کدام در بلوغ

و هویت دیگری نقش مهمی را ایفا می کند.         

بسیاری از سخنرانان هم زیبا سخن می گویند و هم سخن زیبا،

 عده ای نیز بر اثر کمبود تجربه و نداشتن

سبک و شیوه های لازم تنها میان زیبا گفتن و گفتن زیبا بلا تکلیف مانده اند

به همین علت تذکر نکاتی ضروری است که ذیلا به ده نکته اشاره می کنیم

این ده نکته برگرفته از سبک و شیوه متخصصان فن است که

 همه مستند به روایت و احیانا مستند به کلام

خدا است؛ که برای بهتر شدن سخنرانی به کار گیر آن بسیار موثر است:

1.  دسته بندی سخن: 

 «أحسن الکلام ما زانه حسن النّظام و فهمه الخاصّ و العامّ؛

زیباترین سخن آن است که با نظم و ترتیبی زیبا آراسته شده

و برای خاص و عام قابل فهم باشد. » (مُعجَم الفاظ غُرَر الحِکَم و دُرَر الکَلِم،  ص 995)

بیارای! سخنگوی چابک سرای      بساط سخن را یکایک به جای

 2.  روان و آسان!

«أحسن الکلام ما لاتمجّه الاذان و لایتعب فهمه الأفهام؛

زیباترین سخن آن است که برای گوش ها ناخوشایند و دریافت آن

برای فهم (مردم) رنج آور نباشد. » (همان ص 995)

بشنو موعظه اهل عُقول    کَلِّمِ النّاس علی قدر عُقول

اصل، معنی است نه تزیین کلام      سخن آن است که فهمند عوام

                                                   مرحوم شیخ احمد کافی ره

 3. سخن و عمل: 

أحسن المقال ما صدّقه حسن الفعال؛

نیکوترین سخن آن است که رفتار نیک (گوینده اش) بر آن گواهی دهد. » (همان ص 948)

بزرگی سراسر به گفتار نیست       دو صد گفته چون نیم کردار نیست

4. پرهیز از بیهوده گویی :

«أسوء القول الهذر؛

 بدترین سخن گفتن، یاوه گویی است. » (همان ص 946)

5.  پرهیز از تناقض گویی؟

«شرّ القول ما نقض بعضه بعضا؛

 زشت ترین سخن آن است که پاره ای از آن، پاره دیگرش را نقض کند. » (همان ص946)

6. پرهیز از زشت گویی!

«إیاک و ما یستهجن من الکلام فإنّه یحبس علیک اللّئام و ینفّر عنک الکرام؛

 از سخنان زشت پرهیز کن؛ زیرا فرومایگان را به گِردت نگه می دارد و گرانپایگان را از گِردت می راند. » (همان ص 1289)

سخن، خوب است ز اول، خاطر کَس را نرنجاند          که بعد از گفت و گو، سودی ندارد لب گَزیدن ها

  7.  با زبان دل بگو! 

«إذا طابق الکلام نیة المتکلّم قبله السّامع و إذا خالف نیته لم یحسن موقعه فی قلبه؛

هرگاه سخن گوینده با باور درونی اش یکسان باشد، شنونده آن را می پذیرد.

و هر گاه با باور درونی اش یکسان نباشد، در جان شنونده از جایگاه خوبی برخوردار نمی شود. » (همان ص 1331)

                                              مرحوم فلسفی ره

8. به بیان خود مغرور نباش !

«من أعجبه قوله فقد غرب عقله؛

سخن هر کس او را خوش کند، بی گمان از خِرَدورزی اش دور مانَد. » (همان ص 947)

مشو غرّه به حُسن گفتار خویش       به تحسین نادان و پندار خویش

9. به جا سخن بگو!ا

«لاتتکلّمنّ إذا لم تجد للکلام موقعا؛

هر گاه برای سخن گفتن جایگاهی (درخور) نیافتی، هرگز سخن نگو. » (همان ص 994)

مجال سخن تا نیابی، مگوی      چو میدان نبینی، نگه دار گوی

 10. سخن شوم!

«لاتقل ما یکسبک وزرا أو ینفّر عنک حرّا؛

سخنی نگو که گناهی را برای تو به بار آورد و یا آزاده ای را از تو براند. » (همان ص 945)