|
چیزی شبیه سکوت.... چیزی شبیه سکوت فریاد حروفی است که در حلقوم جان قلم مانده اند!
نمی گویم سکوت است که فریاد بی قراری روزهای بی کسی است
فریادی به اوج سکوت و سکوتی به عمق دریای تنهایی....
|
از دست آخوند خسته شده ام، بگذارید خودم به بهشت بروم، چرا می خواهید مرا به ضرب کتک بهشتی کنید؟ بهشت ارزانی خودتان، من نمی خواهم با زور و تهدید بهشتی شوم ، من دوست دارم در آغوشش رحمتش با ناز و کرشمه دلربایی کنم چرا هر کدامتان راهی پیشنهاد می کنید و هیچ کدام به راه ناز کردن و عشوه ریختن برای خدا حرفی نمی زنید.؟؟ شما بگویید ذائقه ای که یک عمر شیرینی گناه را چشیده است چگونه می توان این ذائقه را تغییر داد؟ شما با هندی ها غذا خورده اید؟ غذای بدون فلفل نمی خورند و غذایی که تند نیست را دوست ندارند حال شما بگویید چگونه می شود ذائقه این مرد هندی را تغییر داد که یک عمر غذای تند خورده و خوراک بدون فلفل را مثل غذای بی نمک می داند. به خدا قسم ذائقه ام عادت کرده است، از گناه جز شیرینی درکی ندارد و تلخی زهر معصیت را باور نمی کند حال بگویید من چه کنم؟
ذوق مرحوم استاد مطهری در جلد چهارم یاداشتها ص 267می نویسد: افراد از لحاظ حس چشایی متفاوتند و ذائقه های گوناگونی دارند، مثلا برخی غدای شور دوست دارند و بعضی بدون نمک و بعضی شیرین و بعضی پر چربی ، همه اینها علل و عوامل خاص مزاجی دارد، هندیان و برخی از پاکستانی ها فلفل دوست دارند و همینطور که ما غذای بدون نمک را دوست نداریم آنان غذای بدون فلفل نمی خورند. از نظر فکری و معنوی هم ذوقها فرق دارد یکی ذوق ادبی دارد ، یکی ذوق فلسفی و دیگری ذوق تاریخی .. انسان بر اثر علل و عوامل تربیتی ذوق و سلیقه خاصی پیدا می کند .
در مسائل اجتماعی آنجه مهم است این است که تمام مردم دارای یک ذوق اجتماعی باشند و آن ذوق و سلیقه صحیح باشد. یعنی ذوق جامعه هدف واحد صحیحی را انتخاب کرده باشد و راه رسیدن به آن هدف واحد را نیز یک جور تشخیص دهد و آ ن طرز هم صحیح باشد جامعه دینی ما از نظر هدف یک تشخیص واحدی دارد ، اما از لحاظ راه رسیدن به آن هدف واحدی ندارد، و هزاران نوع ذوق و سلیقه وجود دارد. یکی راه قیام و اقدام ، دیگری راه سکوت ، دیگری تندرو ، دیگری کند رو ، یکی می گوید باید سکوت کرد ، دیگر می گوید باید قیام کرد، یکی می گوید باید خوابید و چرت زد و دیگر می گوید باید کله معلق زد ، همه هم نام تکلیف شرعی دارد ، یکی خود را مسئول می داند و یکی خود را رب الابل می داند. یکی می گوید برای اینکه ظهور حضرت نزدیک شود نباید مانع شد تا هر چه مفسده است واقع شود و دیگ خدا به جوش آید و منجی بیاید. همه امت اسلامی بویژه شیعه معتقد است که باید امام عصر صاحب اصلی این عالم بیاید، همه مردم ایران معتقدند که این انقلاب زمینه ساز ظهور آن منجی است و بالاخره او خواهد آمد، این یک ذوق واحد است و ذائقه تمام مردم از نظر فکری یکی است ، اما برای رسیدن به این مهم چه باید کرد، هر کسی نظری می دهد، شما اگر برنامه دعای ندبه تلویزویون را دقت می کردید هر کدام از سخنرانان محترم دعای ندبه یک راه حل پیشنهاد می دادند ، در عین حالی که همه درست بود ، اما یک هماهنگی واحد برای ایجاد یک ذوق واحد تولید نشد، این درست نیست که یک گروه ببافند و گروه دیگر رشته کنند. اگر هماهنگی میان گفتارها و ایجاد ذائقه ها صورت نگیرد بطور قطع این ذائقه ها در تعارض قرار می گیرند و خلاصه می شود آنچه نباید بشود. همه می دانیم امام زمان عجل الله فرجه از گناه ما چه رنجی می برد ، رابطه گناهان مردم با امام عصر اروحنا فداه بسیار مهم است ، و غیر قابل انکار ، اگر بپذیریم که گناهان هیج ارتباطی با مسئله ظهور ندارد ، حداقل ارتباط این عمل با امام علیه السلام این است که دل نازک و پر از محبت حضرت به درد می آید و این هما ن مضمونی است که در روایات زیادی آمده است. حال یک عاشق امام زمان ، قبل از هر چیز باید ذائقه خودش را نسبت به شیرینی ظاهری گناه عوض کند، و تلخی آن را با تمام وجود درک کند. اگر جامعه ما ذائقه هایشان نسبت به گناه به یک ذائقه موافق گناه درست نمیشد قطعا سفره مفاسد برچیده می شد. یکی از مهمترین راه های تربیت جامعه و بویژه نسل جوان این است که ذائقه آنان عوض شود، یعنی باید به مرحله ای برسد که از گناه متنفر شود. و این نیازمند یک فرهنگ سازی است. نیازمند ذائقه سازی است. قطعا ذائقه ای که یک عمر به شیرینی عادت کرده بخواهد عوض شود بطور مسلم نیازمند یک فرصت مفصل است ، و قطعا با یک یا دو جلسه که ممکن نیست. ولی بالاخره باید از یک جا شروع کرد، باید شروع کرد. و نباید دست روی دست گذاشت. در اینجا دو بحث است: یکی مربوط به شخص گنه کار و دیگری در مورد ما و چگونگی برخورد و درمان او در مورد طعم گناه، باید گفت: گرچه اصل گناه ممکن است یک شیرینی هم داشته باشد ، اما هر شیرینی که قابل خوردن نیست، اگر نیم کیلو عسل آغشته به مقداری زهر باشد این قابل خوردن است؟، اما در مورد ما: ما باید بدانیم که ریشه تمام گناهان سه عامل مهم است: عامل اول نیاز، عامل دوم غفلت ؛ عامل سوم جهل. وظیفه ما در برابر گناهکار نیازمند، برطرف کردن نیاز اوست، شخصی که دزدی می کند یا به خاطر نیاز است ، که باید نیازش برطرف شود، یا به خاطر غفلت است که باید این شخص متذکر شود و یا به خاطر جهل است که باید عالم شود.
از اینجا فهمیده می شود که هماهنگی دستگاهای تربیتی چقدر مهمند اعم از خانه ، مدرسه ، دانشگاه ، منبر و کتابها و مجلات که همه باید هماهنگ باشند، نمی شود یک عده ببافند و گروه دیگر رشته کنند. محیط تربیت انسان یک محیط عجیب و غریبی است، انسان بر خلاف سایر موجودات وجود بسیار گیرنده ای دارد، بدون اینکه خودش تصور کند به شدت این وجود تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. شبیه ترین زندگی به زندگی انسان زندگی زنبور عسل است، زنبور عسل بسیار شباهت به انسان دارد، در یک کندوی زنبور عسل و در یک لانه زنبور همه چیز هست، اما فرق مهمی که هست این استکه زنبور هرگزرنگ روانی اش عوض نمی شود، زبنور کارگر همان زنبور کارگر است تا زمانی که عمرش تمام شود و بمیرد اما انسان اینگونه نیست به شدت تحت تاثیر جویی قرار می گیرد که در آن جو قرار دارد. یعنی ساختمان روحی وروانی انسان به شدت متاثر از جوی است که در آن قراردارد بنابراین باید بهشدت مواظب بود. بنابراین دستگاهایی که انسان با آن مرتبط است باید به شدت هماهنگ باشند، گاهی انسان واقعا می ماند که باید چه کند،در منزل والدین زمینه تربیت مثبت را فراهم می آورند، در جامعه کاملا خلاف آن ثابت می شود و در رسانه ها یک چیز دیگری گفته می شود اگر ما بخواهیم یک جامعه و خانواده ایده آل رامعرفی کنیم جامعه و خانواده ای ایده آل است که بتواند ذائقه افراد خود را ثابت نگه دارد، ذائقه اگر به شیرینی و یا شوری ، ویا تندی عادت کرد تابیاید عوض شودطول اگر دشوار نباشد یکی از بدترین آموزشهای معنوی و تربیتی این است که افکار متعدد و کاملا متضادی حاکم بر آموزشگاه شود، فرض کنید یک استاد حرفی بزند و استاد دیگر حرف همان استاد را پنبه کرده و نابود نماید و استاد دیگر حرف جدید دیگری بیاورد...
[ سه شنبه 92/2/17 ] [ 12:13 عصر ] [ ع. الف . ضاد ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  ........................ |
