به نظر می رسد قبل از عاشورا باید از چگونه رفتنت سخن گفت

و پس از عاشورا از چرا رفتنت؛

بهتر بگویم ، باید از چگونگی عروجت و چرائی آمدنت سخن گفت؛

تو عاشورائیان را به بزم عشق فراخواندی و از شراب طهور عشق نوشاندی؛

تو آمده بودی که بمانی، و ماندی تا رفتنت را معنا ببخشی!

تو آمده بودی تا من ، ما و همه با آمدنت تفسیر شویم و چگونه زیستن را

بیاموزیم؛

تو عاشقانه ها را سرودی و اکبرانه ها را بر طاق و نصرت کربلا نمایان نمودی

و اینک من و کربلا ، من و عاشورا ، من و عطش

تو تفسیر کربلا و عاشورا ؛

و معنای عطش با تیر سه شعبه و گلوی از گل نازکتر!